ชอลิ้วเฮียง ตอน กล้วยไม้เทียวคืน เป็นพฤติการณ์ตอนสุดท้ายของ ขุนโจรหอมเจ้าสำราญ ที่โก้วเล้งเขียนในปี 2526 ซึ่งเป็นตอนที่ โก้วเล้งผ่านมรสุมชีวิตครั้งใหญ่มาแล้ว ผลงานเรื่องนี้ยังคงความเป็นมังกรโบราณที่ไม่มีผู้ใดทัดเทียมได้ ความคมกริบของสำนวน ความลึกซึ้งของเค้าโครง ความละเอียดของการเดินเรื่อง ตลอดจนปรัชญาชีวิตที่ลึกซึ้งถึงแก่น