ข้อมูลหนังสืออิเล็กทรอนิกส์

"“คุณรู้ไหมว่าเราเกิดมาได้ยังไง?” ชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้นด้วยดวงตาระยิบพริบพราว
“คุณนี่ถามแปลก คนเราเกิดมาได้ก็เพราะสเปิร์มของเพศชายเข้าไปผสมกับไข่ของเพศหญิงน่ะสิ”
คำตอบที่ได้ทำเอาเบียร์ที่ชายหนุ่มเพิ่งยกซดพุ่งพรวดออกจากปาก ความโรแมนติกที่หวังสร้างกระจัดกระจาย หายหดไปหมด กลายเป็นเสียงหัวเราะฮ่าๆ ขึ้นมาเสียฉับพลัน ยิ่งหันไปมองเห็นชลลชาทำหน้าตายอย่างคนไม่รู้ตัว ว่าพูดอะไรออกมาก็ขำเป็นนักหนา
“คุณนี่เป็นเอามาก คิดอะไรเป็นวิทยาศาสตร์อยู่ได้” ว่าแล้วชายหนุ่มก็หัวเราะ “ผมว่าคนเรา คุณหรือผม เกิดมาได้เพราะ ความรักของพ่อกับแม่ต่างหาก แปลเป็นสูตรคณิตศาสตร์ สาขาโรแมนติก ของผมได้ความว่า 1+1= 3 ครับ”
ฟังแล้วก็โรแมนติกดีหรอกหนา แต่ชลลชากลับคิดในทางตรงข้าม
“คุณรู้ไหม บางคู่ บางคน กลับเกิดมาจากความผิดพลาด บางก้อนเนื้อก็ไม่ได้เกิด และบางครั้ง 1+1 ก็เท่ากับ -2 และสำหรับบางคน ผลบวกของสูตรคณิตศาสตร์ สาขาโรแมนติกของคุณ มันติดลบ บวกเข้าไปแล้วมันกลับติดลบ” ชลลชาเอ่ยเสียงเครือ คิดถึง น้องสาวของตนเอง คิดถึงเด็กนักเรียนของตนเอง ไม่ใช่หรือที่เพราะมีรักแล้วติดลบ ถึงได้เป็นแบบนี้
ภูมิตะวันหันมาก้มหน้ามองกระป๋องเบียร์ในมือ ถอนใจเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็จำไม่ได้ แต่ต้องถอนใจอีกรอบหนึ่ง ความทุกข์นี่ ทำไมมันเหมือนแมลงวันเล่าหนอ ไล่ไปยากเสียจริงหนอ ไล่ออกไปได้แล้วสักพักมันก็จะกลับมาอีกทำไมเล่าหนอ
ตูจะหนีไปบวชเป็นพระเสียดีไหมหนอ...หนอนี่
"